ساز دف یکی از قدیمی‌ترین سازهای کوبه‌ای ایرانی است که در بسیاری از کشورهای خاورمیانه و آسیای مرکزی نیز استفاده می‌شود. دف معمولاً از یک فریم چوبی دایره‌ای شکل ساخته می‌شود و در وسط آن پوست کشیده می‌شود. این ساز صدای خاص و بسیار قوی‌ای دارد که می‌تواند در موسیقی‌های مختلف از جمله موسیقی سنتی، صوفیانه، و حتی در برخی سبک‌های پاپ ایرانی به کار رود.
یک ویژگی جالب در مورد دف این است که علاوه بر نواختن با دست، در داخل آن گاهی از تعدادی حلقه فلزی (زنگوله‌ها) استفاده می‌شود که به هنگام ضربه زدن به ساز صدای زنگ ایجاد می‌کنند. این ویژگی باعث می‌شود صدای دف علاوه بر ضرب و کوبش، حالت ریتمیک و پرجنب‌وجوش‌تری داشته باشد.
دف در مراسم‌های مذهبی، جشن‌ها و حتی مراسم رقص‌های سنتی مانند رقص‌های صوفیانه و دراویش نیز کاربرد زیادی دارد و بخشی از هویت موسیقیای ایرانی به شمار می‌رود.
